6937 744 055

Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις

Ένας ζητιάνος καθόταν στην ίδια γωνιά του ίδιου δρόμου για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Κάποια μέρα πέρασε από κει ένας ξένος. ” Έχεις κανένα ευρώ να μου δώσεις;” μουρμούρισε ο ζητιάνος απλώνοντας μηχανικά το παλιό, φθαρμένο του καπέλο. “Δεν έχω τίποτα να σου δώσω”, είπε ο ξένος, “αλλά πες μου, τι ειν’ αυτό που κάθεσαι επάνω του;” “Τίποτα”, αποκρίθηκε ο ζητιάνος, ”ένα παλιό κουτί. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου κάθομαι επάνω του”. “Κοίταξες ποτέ μέσα στο κουτί;” ρώτησε ο ξένος. “Όχι”, είπε ο ζητιάνος. “Τι νόημα θα είχε; Δεν έχει τίποτα μέσα”. “Για ρίξε μια ματιά”, επέμεινε ο ξένος.

Ο ζητιάνος κατάφερε με δυσκολία να ανοίξει το καπάκι. Μην πιστεύοντας στα μάτια του, κατάπληκτος και ενθουσιασμένος, είδε ότι το κουτί ήταν γεμάτο χρυσάφι.

Κατά κάποιον τρόπο, όλοι μας είμαστε ζητιάνοι. Ζητάμε αγάπη, συμπόνοια, αλληλεγγύη, τρυφερότητα, κατανόηση από τους άλλους και το μόνο που παίρνουμε είναι αυτά τα λίγα που περισσεύουν στον καθένα. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν αισθανόμαστε πλήρεις και ποτέ δεν σταματάμε να ζητιανεύουμε.

Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που εμείς καθόμαστε στο μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου.

Όποιος δεν θέλει να είναι ζητιάνος ξέρει πού να ψάξει. Ξέρει ότι την αγάπη, τη συμπόνοια, την τρυφερότητα και την κατανόηση μπορεί να την προσφέρει ο ίδιος απλόχερα στον εαυτό του, σε όση αφθονία θέλει. Και όταν τα δώσει σε αφθονία στον εαυτό του, τότε θα παρατηρήσει ότι ο καθένας έχει τη δική του αφθονία. Αντί λοιπόν να προσπαθήσει να δίνει από τη δική του δημιουργώντας όλο και πιο ανήμπορους, εξαρτημένους ανθρώπους, όλο και περισσότερους ζητιάνους που θα ικανοποιούνται μόνο προσωρινά, θα επιχειρήσει να τους δείξει τον δικό τους θησαυρό, δηλαδή ουσιαστικά τον δικό τους καλό εαυτό.

Βέβαια, ωραία είναι όλα αυτά στα λόγια αλλά στην πράξη θέλει αρκετή προσπάθεια. Δε λέμε βέβαια ότι ο στόχος είναι να γίνουμε ο Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος πράγματι ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου που έγινε η αλλαγή που ήθελε να δει στον κόσμο. Τουλάχιστον όμως να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του στη βάση του. Πριν διδάξει ο Γκάντι, έγινε το ζωντανό παράδειγμα των διδασκαλιών του.

Χρειάζεται να γίνουμε εσωτερικοί παρατηρητές του εαυτού μας. Να μάθουμε να εντοπίζουμε τα δυνατά μας σημεία και να αποδεχτούμε αυτά που χωλαίνουμε, ώστε να δούμε αν θα εξακολουθήσουμε να αποδεχόμαστε τις αδυναμίες αυτές ή αν θα κάνουμε βήματα προς την αλλαγή. Πολύ συχνά δεν καταλαβαίνουμε όμως πού χωλαίνουμε και για αυτό δεν ξέρουμε τι θα έπρεπε να αλλάξουμε. Εκεί χρειάζεται η αυτοπαρατήρηση και η αυτογνωσία. Και ενδεχομένως να ακούμε τους καλοπροαίρετους άλλους, τους ανθρώπους που αναδεικνύουν και τα καλά μας σημεία, το δικό μας θησαυρό, και όχι μόνο αυτά που υστερούμε κατά τη γνώμη τους ή τη δική τους παρατήρηση.

Ο δρόμος της αναγνώρισης και της (πιθανής) αλλαγής δεν είναι εύκολος, μιας και οι επιφυλάξεις μας μπορεί να μας κρατάνε πίσω. Αλλά από τη στιγμή που θα αποφασίσουμε να αναδείξουμε τον καλό μας εαυτό και να σιγουρευτούμε ότι αυτό που περιμένουμε από τους άλλους είναι αυτό που ίδιοι πραγματικά πρεσβεύουμε στην πράξη, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να φτάσουμε να γίνουμε πιο χαρούμενοι. Κάποιοι θα συμπαρασυρθούν στη δική μας θετική πνοή. Κάποιοι άλλοι όχι· αυτή είναι μια πραγματικότητα της ζωής που δε θα επιτρέψουμε όμως να μας επηρεάσει, εφόσον εμείς αγαπάμε πλέον αυτό που είμαστε.

 

 

Πηγή: enallaktikidrasi.com (εκτός από τις 3 τελευταίες παραγράφους που γράφτηκαν από το Στράτο Λέκκα)